Σιγιβέρτος Γ΄
| Σιγιβέρτος Γ΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sigibertus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 630[1][2][3] |
| Θάνατος | 1 Φεβρουαρίου 656[1] |
| Eορτασμός αγίου | 1 Φεβρουαρίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Chimnechilde[1] |
| Τέκνα | Bilichild[4] Δαγοβέρτος Β΄[5] |
| Γονείς | Δαγοβέρτος Α΄[1] και Ragnétrude[1] |
| Αδέλφια | Κλόβις Β΄[1] |
| Συγγενείς | Χιλδεβέρτος ο Υιοθετημένος (ίσως είναι τέκνο) |
| Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σιγιβέρτος Γ΄ ή Άγιος Σιγιβέρτος, (Sigebert III, περί το 630 - 656) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Βασιλιάς της Αυστρασίας (634 - 656). Ήταν ο πρώτος από τους "Οκνηρούς βασιλείς (roi faineant)", μια και ο Μαγιορδόμος κυβερνούσε το βασίλειο. Ζούσε ευσεβή ζωή και αργότερα αγιοποιήθηκε από την Καθολική Εκκλησία, είναι γνωστός ως ο άγιος Σιγιβέρτος της Αυστρασίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος τού Δαγοβέρτου Α΄ της Αυστρασίας και μετά των Φράγκων και της παλλακίδας του Ραγκνετρούντε.[6] Ο Άγιος Άμαντος επέκρινε τα ελαττώματα τού Δαγοβέρτου Α΄ και ο βασιλιάς τον εκτόπισε. Αργότερα τον ανακάλεσε και τού ζήτησε να βαπτίσει τον Σιγιβέρτο Γ΄. Η τελετή έγινε στην Ορλεάνη και ανάδοχος ήταν ο Χαριβέρτος Β΄ της Ακουιτανίας, ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά. Ο Δαγοβέρτος Α΄ εμπιστεύθηκε την εκπαίδευση τού γιου του στον Πεπίνο του Λάντεν μαγιορδόμο τού πατέρα του Χλωτάριου Β΄. Ο Πεπίνος παρέλαβε τον νεαρό και μετέβησαν στις ιδιοκτησίες του στην Ακουιτανία όπου έμειναν τρία έτη.[7]
Βασιλιάς της Αυστρασίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 633 μία εξέγερση των ευγενών ανάγκασε τον Δαγοβέρτο Α΄ να κάνει τον 3ετή Σιγιβέρτο Γ΄ βασιλιά της Αυστρασίας. Όμοια ο πατέρας του Χλωτάριος Β΄ είχε κάνει τον Δαγοβέρτο Α΄ βασιλιά της Αυστρασίας (623). Ωστόσο ο Δαγοβέρτος Α΄ αρνήθηκε να κάνει τον Πεπίνο Μαγιορδόμο εκεί, τον κράτησε όμηρο στη Νευστρία. Ο Αντάλγκιζελ έγινε Μαγιορδόμος της Αυστρασίας και επίτροπος τού νεαρού Σιγιβέρτου Γ΄ μαζί με τον Άγιο Κούνιμπερτ, επίσκοπο της Κολωνίας. Το 634 γεννήθηκε ο δεύτερος γιος τού βασιλιά, ο Κλόβις Β΄ και ο Δαγοβέρτος Α΄ ανάγκασε τους ευγενείς να τον δεχθούν ως τον επόμενο βασιλιά της Νευστρίας-Βουργουνδίας, δημιουργώντας έτσι μία νέα διαίρεση των Φράγκων.[8] Με τον θάνατο του πατέρα του (639) το Φραγκικό βασίλειο μοιράστηκε ξανά ανάμεσα στους δυο γιους του : Σιγιβέρτο Γ΄ και Κλόβις Β΄, και οι δυο περιοχές είχαν βασιλείς μικρά παιδιά 11 και 5 χρονών αντίστοιχα που κυβερνούσαν με την κηδεμονία αντιβασιλέων. Την περίοδο του Σιγιβέρτου Γ΄ ο Μαγιορδόμος είχε αποκτήσει ολόκληρη την εξουσία στην Αυστρασία γι΄αυτό καταγράφεται σαν ο πρώτος από τους "οκνηρούς βασιλείς" των Μεροβιγγείων δηλαδή "διακοσμητικός βασιλιάς".[9] Ο Πεπίνος τοποθέτησε Μαγιορδόμο των ανακτόρων της Αυστρασίας τον Αντάλγκιζελ (639), πέθανε την επόμενη χρονιά και τον αντικατέστησε ο γιος του Γριμοάλδος (640).
Ο μοναδικός πόλεμος στην διάρκεια της βασιλείας του Σιγιβέρτου Γ΄ πραγματοποιήθηκε όταν το Δουκάτο της Θουριγγίας επαναστάτησε απέναντι στην Αυστρασία. Ο Γριμοάλδος επέτρεψε στο μικρό παιδί να είναι επικεφαλής του στρατού αλλά ο στρατός της Αυστρασίας ηττήθηκε από τον Δούκα Ραντούλφ. Τα "Χρονικά του Φρέντεγκαρ" καταγράφουν ότι εγκατέλειψαν το παιδί που έκλαιγε πάνω στην σέλα του αλόγου. Ο Σιγιβέρτος Γ΄ ήταν ανίκανος βασιλιάς αλλά έγινε με τη επίδραση του Πεπίνου και αργότερα του Αγίου Κούνιμπερτ έντονα ευσεβής, τήρησε όλες τις χριστιανικές αρχές. Με τον βασιλικό του πλούτο ίδρυσε πολλά μοναστήρια, εκκλησίες και νοσοκομεία ανάμεσα στα οποία το "μοναστήρι του Μαλμεντί".[7]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σιγιβέρτος Γ΄ πέθανε μόλις 25 ετών από φυσικά αίτια (1 Φεβρουαρίου 656), τάφηκε στο Αβαείο του Αγίου Μαρτίνου κοντά στο Μετς. Στην εκταφή (1063) το σώμα του βρέθηκε άθικτο και μετακινήθηκε στο ιερό, το Αβαείο καταστράφηκε (1552) και τα οστά του μεταφέρθηκαν στον Καθεδρικό ναό της Νανσύ. Ο Σιγιβέρτος Γ΄ καθιερώθηκε σαν Άγιος από την Καθολική εκκλησία, είναι πολιούχος της Νανσύ και η μνήμη του εορτάζεται την 1η Φεβρουαρίου.[7]
Γάμοι και διαδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μαγιορδόμος τον ανακτόρων Γριμοάλδος τον έπεισε την εποχή που ήταν άγαμος να υιοθετήσει τον μικρό του γιο και να τον ορίσει διάδοχο, ο νεαρός Σιγιβέρτος το δέχτηκε, μετά τον πρόωρο θάνατο του τον διαδέχθηκε σύντομα ως Χιλδεβέρτος ο Υιοθετημένος. Ο νεαρός βασιλιάς παντρεύτηκε ωστόσο την Χίμνεχιλντ της Βουργουνδίας με την οποία απέκτησε :
- Δαγοβέρτος Β΄, διάδοχος του
- Μπίλιχιλντ, παντρεύτηκε τον ξάδελφο της Χιλδέριχο Β΄, μελλοντικό βασιλιά της Νευστρίας και της Βουργουνδίας.[10]
Με τον θάνατο τον Σιγιβέρτου Γ΄ ο Μαγιορδόμος Γριμοάλδος επιχείρησε να σφετεριστεί τον θρόνο, κούρεψε τον μικρό επτάχρονο Δαγοβέρτο Β΄ και τον έστειλε εξορία σε μοναστήρι στην Ιρλανδία. Ο γιος του Χιλδεβέρτος ο Υιοθετημένος ανέβηκε προσωρινά στον θρόνο όπως ο Γριμοάλδος ισχυριζόταν ότι του είχε υποσχεθεί ο βασιλιάς, κυβέρνησε μόνο επτά μήνες, στην συνέχεια εκθρονίστηκε με εξέγερση και εκτελέστηκε μαζί με τον πατέρα του (657).[11] Η Αυστρασία κυβερνήθηκε κάποιο διάστημα από την οικογένεια του ετεροθαλούς αδελφού του Κλόβις Β΄, ο μεγαλύτερος γιος του Χλωτάριος Γ΄ έγινε βασιλιάς της Αυστρασίας (657). Την επόμενη χρονιά με τον θάνατο του πατέρα του έγινε βασιλιάς της Νευστρίας και της Βουργουνδίας, ένωσε για άλλη μια φορά το βασίλειο των Φράγκων. Σε λίγα χρόνια ύστερα από έντονες πιέσεις της αριστοκρατίας της Αυστρασίας τα βασίλεια διαχωρίστηκαν ξανά, ο Χιλδέριχος Β΄ δεύτερος αδελφός του Χλωτάριου Γ΄ και γαμπρός του Σιγιβέρτου Γ΄ έγινε βασιλιάς της Αυστρασίας (662 - 675). Μετά την δολοφονία του οι ευγενείς τοποθέτησαν προσωρινά στον θρόνο τον ανεψιό του Κλόβις Γ΄ σε νηπιακή ηλικία που πέθανε σε λίγους μήνες (676). Οι ευγενείς της Αυστρασίας ανακάλεσαν τότε τον γιο του Σιγιβέρτου Γ΄ Δαγοβέρτο Β΄ να επιστρέψει από την Ιρλανδία ύστερα από εξορία 20 ετών, ανακηρύχτηκε ο νέος βασιλιάς τους.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 105-106. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. sigibert-sigibert-iii. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00199475.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 106 et 131. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 108-110. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ "Χρονικά του Φρέντεγκαρ", Βιβλίο Δ΄, σ. 58
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Father Alban Butler. "Saint Sigebert II, French King of Austrasia, Confessor". Lives of the Fathers, Martyrs, and Principal Saints, 1866. CatholicSaints.Info. 1 February 2013. Web. 6 April 2017
- ↑ Emile de Bonnechose, History of France, translated by William Robson, G. Routledge & Co, London, 1853, σ. 38
- ↑ Jean Verseuil, Les rois fainéants: Dagobert and Pépin, Paris, 1946
- ↑ The Construction of Communities in the Early Middle Ages: Texts, Resources... by Richard Corradini, Max Diesenberger, Helmut Reimitz
- ↑ Father Alban Butler, The Lives of the Fathers, Martyrs and Other Principal Saints, 1866. footnote σ.18
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Χρονικά του Φρέντεγκαρ", Βιβλίο Δ΄
- Emile de Bonnechose, History of France, translated by William Robson, G. Routledge & Co, London, 1853
- Father Alban Butler. "Saint Sigebert II, French King of Austrasia, Confessor". Lives of the Fathers, Martyrs, and Principal Saints, 1866. CatholicSaints.Info. 1 February 2013. Web. 6 April 2017
- Jean Verseuil, Les rois fainéants: Dagobert and Pépin, Paris, 1946
- R. P. Vincent, Histoire fidelle de st Sigisbert: XII roy d'Austrasie et III du nom; avec un abrégé de la vie du roy Dagobert, son fils: le tout tiré des antiquités austrasiennes
